تکنیک ELISA برای اندازه گیری سایتوکین ها بر اساس واکنش بین سایتوکین و آنتی‌بادی طراحی شده است. این روش به طور معمول در پلیت‌های 96 و 48 چاهکی انجام می‌شود که امکان اندازه‌گیری سایتوکین ها در چندین نمونه را به طور همزمان فراهم می‌کند. مراحل اصلی این روش شامل موارد زیر است:

انکوباسیون نمونه: نمونه بیولوژیکی (مانند سرم یا پلاسما) به چاهک‌های پوشیده شده از آنتی بادی اضافه می‌شود تا سایتوکین های موجود در نمونه به سطح چاهک متصل شود.

شستشو: برای حذف هر گونه اتصال غیر اختصاصی، چاهک‌ها با محلول شستشوی ساخت کارمانیا پارس ژن تمیز می‌شوند.

اضافه کردن آنتی‌بادی نشاندار با بیوتین (Detection antibody): یک آنتی‌بادی ثانویه که به یک بیوتین متصل شده است، به چاهک‌ها اضافه می‌شود تا با سایتوکین متصل شده واکنش دهد.

شستشوی اضافی: آنتی‌بادی‌های نشاندار که به طور غیر اختصاصی متصل شده‌اند، شسته می‌شوند.

اضافه کردن HRP-Avidin: یک مولکول HRP که به مولکول Avidin متصل شده است، به چاهک‌ها اضافه می‌شود تا به آنتی‌بادی نشاندار با بیوتین متصل شده واکنش دهد.

اضافه کردن سوبسترا: یک سوبسترا (TMB) به چاهک‌ها اضافه می‌شود که توسط HRP واکنش داده و باعث تولید رنگ می‌شود.

اضافه کردن محلول متوقف کننده: یک اسید (H2So4) به چاهک‌ها اضافه می‌شود کتا از واکنش بیشتر HRP ممانعت شود و با تغییر pH رنگ ایجاد شده از آبی به زرد تبدیل شود.

اندازه‌گیری جذب نوری: شدت رنگ تولید شده با استفاده از میکروپلیت ریدر در طول موج 450 نانومتر اندازه‌گیری می‌شود که نشان‌دهنده غلظت سایتوکین در نمونه است.

به این روش، روش ساندویچ گفته می شود.

الایزای ساندویچی: از دو مجموعه آنتی‌بادی برای شناسایی سایتوکین‌ها استفاده می‌کند؛ یکی از آنتی‌بادی‌ها روی سطح پلیت پوشانده شده و دیگری برای شناسایی استفاده می‌شود.

کاربردهای بالینی و تحقیقاتی: اندازه گیری سایتوکین ها به شدت در تحقیقات مورد استفاده قرار می گیرد و در بالین نیز برای بررسی میزان برخی سایتوکین های مهم مانند TNF-alpha و IL-6 حائز اهمیت می باشد.